We wrześniu 2017 r. Nadleśnictwo Kalisz przeprowadziło kontrolę 3 skupisk schronów dla nietoperzy, które utworzone zostały w okresie jesienno-zimowym 2016 r. Doboru lokalizacji dokonali pracownicy Nadleśnictwa we współpracy z chiropterologiem. Budki rozwieszone zostały w sposób uwzględniający potrzeby ekologiczne nietoperzy. Każde ze skupisk obejmuje 10 budek z trocinobetonu w dwóch rozmiarach, przystosowanych dla większości gatunków nietoperzy bytujących w środowisku leśnym.

Kontrola miała wykazać:

1. Zasiedlenie lub brak zasiedlenia przez nietoperze (za potwierdzenie zasiedlenia uznawano obecność osobników lub ich odchodów).
2. W przypadku stwierdzenia nietoperzy, określenie ich liczby i przynależności gatunkowej.
3. Inne obserwacje. 

W trakcie kontroli stwierdzono ubytek jednego schronu. Z dużym prawdopodobieństwem jest to efekt wandalizmu. Z 29 skontrolowanych budek – 11 nosiło ślady zasiedlenia. W trakcie kontroli odnotowano obecność 13 osobników nietoperzy należących do przynajmniej dwóch gatunków: karlik większy (Pipistrellus nathusii), karlik malutki/karlik drobny (Pipistrellus pipistrellus/Pipistrellus pygmeus). Jedna z budek zasiedlona była 8 osobnikami karlika większego. Uwzględniając fenologię i specyfikę gatunku, można wnioskować, że był to harem. W jednym ze skupisk stwierdzono występowanie odchodów, które należały do gatunku większego niż stwierdzone w innych lokalizacjach karliki. W kilku schronach stwierdzono występowanie błonkówek, głównie szerszeni.

Uwzględniając okres funkcjonowania budek (niecały rok), długowieczność nietoperzy i ich wieloletnie przywiązanie do zajmowanych kryjówek, uzyskane wyniki należy interpretować jako początkowy etap zasiedlania. Uzyskane, na tym etapie, wyniki są zadowalające, ponieważ mówimy o dużym zasiedleniu w jednym skupisku i okazjonalnym w dwóch pozostałych. Mamy do czynienia z natychmiastową reakcją środowiska na wykonane w 2016 roku działania.

Uwzględniając znaczenie biocenotyczne nietoperzy oraz deficyt naturalnych schronień, koncepcja tworzenia sztucznych skupisk rozrodczych, z uwzględnieniem właściwych dla potrzeb nietoperzy lokalizacji, wydaje się być właściwa.